melodyka — ż III, CMs. melodykayce, blm muz. «ogół cech melodycznych, charakterystycznych dla określonego utworu, stylu kompozytora, epoki» Melodyka wokalna, instrumentalna. Melodyka figuracyjna, ornamentalna. ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
Хоминьский Ю. М. — (Chominski) Юзеф Михал (р. 24 VIII 1906, Остров, близ Пшемысля) польский музыковед. Учился игре на фп. в Высшем муз. ин те им. Н. В. Лысенко во Львове, историю музыки изучал под рук. А. Хыбиньского, этнографию под рук. А. Фишера во… … Музыкальная энциклопедия
Шопен Ф. Ф. — (Chopin, Szopen) Фридерик Францишек (1 III, по метрич. записи 22 II 1810, Желязова Воля, близ Варшавы 17 X 1849, Париж) польский композитор и пианист. Сын француза Николб (Миколая) Шопена, участника Польского восстания 1794, преподавателя … Музыкальная энциклопедия
melika — ż III, CMs. melikaice; lm D. melikaik 1. lit. «odmiana greckiej liryki monodycznej wyprowadzana od Eolów; charakteryzowała się strofami o różnej budowie, nazywanymi od imion poetów» Melika eolska. 2. muz. «melodyka bez uwzględnienia rytmu» ‹z… … Słownik języka polskiego